Patrick noemt zichzelf een kunstenaar die zich wil inzetten voor de maatschappij. Maaltijden zijn voor hem een manier om mensen bij elkaar te brengen. Daarom heeft hij aangeklopt bij de basisschool Heilige Familie in Schaarbeek. Hij had goesting om voor die “kleine mannekes” te koken, vers en met goede ingrediënten. Dat is ni et éénmalig geweest, want samen met twee medewerkers en de hulp van leerlingen creëert hij nu elke schooldag tot wel 250 maaltijden. Een portret van een man die toont dat het anders kan.
“Toen ik hier aankwam, aten een vijftigtal van de tweehonderd leerlingen hier warm”, vertelt de charismatische man in de keuken. “De grootkeuken leverde hier ‘s morgens de maaltijden in dozen om het eten warm te houden, maar spaghetti die uren in de saus ligt te weken, is niet lekker. Vandaag overtuig ik met zo’n 250 maaltijden per dag dat het vers en lekker kan.”
“Kinderen glunderen als ze het lekker vinden en kijken nors als ze het niet lusten”.
Het begon allemaal toen hij eens als kookouder meeging op een kamp van zijn kinderen. Patrick kookte er graag maar vond het triest met welke ingrediënten ze op het kamp moesten werken. “Alles was van het witte product van een supermarkt, met weinig smaak en structuur.” Hij wou nooit meer voor het kamp koken, tenzij hij met andere producten kon werken. Volgens de organisatoren kon dat niet, want dan zou het te duur zijn.
Patrick nam de uitdaging aan en ging met hetzelfde budget aan de slag:1000 euro om twee weken lang 50 kinderen te voeden. Hij kocht rechtstreeks bij de boer en was creatief. “In plaats van individuele potjes yoghurt, kocht ik emmers natuuryoghurt en verse confituur bij de boer. Ik liet de kindjes zelf de yoghurt onder de muesli en het vers fruit mengen. Dat is niet alleen leuk en lekker, maar ook goedkoper dan de supermarktyoghurt.” Zo overtuigde hij de organisatie en zichzelf dat het niet onmogelijk is om tegen een normale prijs gezond en vers te koken voor grote groepen. Patrick geniet van het koken voor kinderen, “ Je ziet ze glunderen als ze het lekker vinden, en nors kijken als ze het niet zo lusten”.
In de school in Schaarbeek ziet hij koken ook als een manier om mensen bijeen te brengen.
“Hiervoor heb ik multiculturele seizoens buffetten georganiseerd in Schaarbeek. Iedereen mocht samen koken en vervolgens aten we aan lange tafels buiten in een park. Dat was erg leuk, maar iedereen zit een beetje in zijn eigen gewoontes en eigen kliek. Er was weinig interactie. Om dat te bevorderen heb je goede methoden nodig, maar die had ik niet.” Daarom dacht Patrick dat het eenvoudiger was om met kinderen te beginnen. “Zo ben ik op deze school terecht gekomen. Ik klopte zelf bij de school hier in Schaarbeek aan om te zien of er interesse was om mij hier te laten koken. Ik wou beginnen met twee maal per week een maaltijdsoep te bereiden. De school was enthousiast. Al doende kreeg ik nog meer enthousiasme en tegen het einde van het schooljaar vroeg ik aan de directie of ik een test mocht opzetten. Een week lang wilde ik alle warme maaltijden voorzien. Aan 1 euro per dag. De directie liep warm, maar ze vroegen zich of het ging aanslaan. Ik wilde vegetarische maaltijden serveren. Maar lusten kinderen dat wel?”
Het vegetarisch menu was geen probleem voor de kinderen. Doordat Patrick vers kookt en hij de kinderen betrekt bij het koken, kon hij hen overtuigen. Dat doet hij vandaag nog, want twee uur per dag geeft hij op de moestuin bovenop het dak van de school les. “In kleine groepjes laat ik hen in de tuin werken. Samen verkennen we de link tussen natuur en voedsel en vervolgens filosoferen we een beetje,” glundert Patrick op zijn dak.
“Je begint best klein, door dingen uit te proberen. Als het beter gaat, ga je telkens een stapje verder.”
De schooldirectie werkt ongelooflijk goed mee.Toen de school werd gerenoveerd hebben ze niet alleen de moestuin aangelegd, maar ook een nieuwe keuken gebouwd. Deze komt uit op de speelplaats, waardoor leerlingen de kookploeg aan het werk ziet tijdens de speeltijd. Zo zien Niet alleen Patrick werkt in die keuken.Naast hem werken ook twee vrouwen elk halftijds in de keuken. Samen met de kinderen die af en toe groenten snijden of burgers maken, bereiden ze menu’s met gemiddeld een dertigtal ingrediënten. De groenten worden ‘s maandags rechtstreeks geleverd van de versmarkt. “We werken nog niet volledig biologisch,” geeft Patrick toe.Hij vermoedt dat dat financieel nog niet haalbaar zou zijn. Het is moeilijk om zelf naar de boerderijen te gaan, dat neemt erg veel tijd en de bio-groothandels vallen vaak te duur uit. Maar bijvoorbeeld zijn eieren zijn wel van een lokale boer.
Patrick heeft ook nog tips voor ouders die zelf bezorgd zijn over het eten van de kinderen op school. “Ga in dialoog met de school en probeer. Zoek mensen die willen meewerken en doe het gewoon. Mensen moeten durven te springen en aan de slag te gaan.”
“Ik ben er zelf ook nog niet volledig, ik wil bijvoorbeeld nog verder overschakelen naar bio, maar ik heb niet gewacht met handelen tot wanneer alles perfect was. Ik kan nog groeien,” concludeert Patrick. De erkenning die ik van de kinderen en ouders krijg inspireren me alvast om hiermee verder te gaan.